Lebensunwertes Leben (pol. życie niegodne życia) było elementem nazistowskiej propagandy i składowym elementem Holocaustu.
Lebensunwertes Leben określało populację, której odmawiało się prawa do
życia i kwalifikowało do eutanazji. Eksterminacji poddawano chorych
oraz rasy uznawane za gorsze (m.in. Żydów i Romów). Działania te miały miejsce
w latach 1939-1944.
Zgodnie z przyjętymi teoriami osoby cierpiące na zaburzenia psychiczne
czy mające uszkodzony ośrodkowy układ nerwowy stanowiły „obciążenie
społeczeństwa”. Zabijanie takich ludzi postrzegano jako użyteczne dla reszty
społeczeństwa. Dodatkowym usprawiedliwieniem była rzekoma litość. Dopiero
później proceder rozszerzono o osoby „gorsze” rasowo.
Ludzi objętych doktryną Lebensunwertes Leben umieszczano również w
obozach koncentracyjnych przystosowanych do masowej eksterminacji. Poza ludobójstwem,
na osadzonych przeprowadzano także różnego rodzaju eksperymenty, często bez ich
wiedzy.
Zakończenie procederu mordowania chorych w komorach gazowych zakończono w
1941 r., co nie dotyczyło jednak więźniów obozów. Ta decyzja Hitlera wynikała z
niezadowolenia społeczeństwa i pogłoskami dotyczącymi zabijania także ciężko
rannych żołnierzy.
Daria
*Załączony plakat to przykład propagandy sugerujący, że osoba chora genetycznie kosztuje społeczeństwo 60 000 niemieckich marek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz